Volgens de GGZ zorgstandaard voor dissociatieve stoornissen is een dissociatieve stoornis een psychische stoornis waarbij dissociatie het belangrijkste en meest centrale kenmerk vormt. Dissociatie is een verstoring en/of onderbreking van het normale psychisch functioneren, die van invloed is op onder andere het denken, geheugen, identiteit, emotie, perceptie, lichaamsbeleving, motorische controle en gedrag. Dissociatieve symptomen kunnen ieder gebied van het psychisch functioneren verstoren. 

De DSM-5 is de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders: het diagnostisch en statistisch handboek van psychiatrische aandoeningen. Volgens DSM-5 moeten de volgende symptomen aanwezig zijn om te voldoen aan een dissociatieve identiteitsstoornis (DIS): 

• Fragmentatie van de identiteit gekenmerkt door twee of meer afzonderlijke      persoonlijkheidstoestanden. Deze fragmentatie omvat een duidelijke discontinuïteit in de zelfbeleving en het gevoel van zelfcontrole. De fragmentatie gaat gepaard met veranderingen in affect, gedrag, bewustzijn, geheugen, waarneming, cognitief en/of sensomotorisch functioneren. 

• Terugkerende hiaten in het herinneren van alledaagse  gebeurtenissen, belangrijke persoonlijke informatie en/of psychotraumatische gebeurtenissen. 

• De symptomen veroorzaken klinisch significante lijdensdruk of beperkingen in het    functioneren. 

• De stoornis maakt geen deel uit van een algemeen geaccepteerd cultureel of religieus gebruik. 

• De symptomenkunnen niet worden toegeschreven aan de fysiologische effecten van een middel of aan een somatische aandoening. 

(bron: DSM-5: American Psychiatric Association. (2013). Diagnostic and Statistical manual of mental health disorders (5th ed.).Washington, DC).